Κύριε Υπουργέ, ειλικρινά νιώθω την ανάγκη πρώτα απ' όλα να συγχαρώ την Κυβέρνηση, η οποία τολμάει ένα τεράστιο εγχείρημα σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία για τη χώρα, αλλά δείχνει και τη συνέπεια των προεκλογικών της λόγων, με την μετεκλογική της Κυβερνητική παρουσία.
Είναι ένα τεράστιο εγχείρημα που πραγματικά το έχει αποδεχθεί η ελληνική κοινωνία, αλλά το έχει αποδεχθεί και η αυτοδιοίκηση ευρύτερα, κάτι που είναι πολύ σημαντικό. Πάρα ταύτα πρέπει, κ. Υπουργέ, ταυτόχρονα, να εξαντλήσετε κάθε δυνατότητα και κάθε περιθώριο για να πετύχετε σχεδόν το απόλυτο της κοινωνικής αποδοχής.
Είμαι υποχρεωμένος να κάνω μια αναφορά σε σχέση με τον Νομό από τον οποίο έχω την τιμή να προέρχομαι, την Ημαθία, όπου ανακοινώσατε ουσιαστικά τέσσερις δήμους. Η πρόταση της ΤΕΔΚ, όπως γνωρίζω, μίλαγε για πέντε δήμους. Ο πέμπτος δήμος αφορούσε τον ιστορικό δήμο της Βεργίνας, που θεωρώ ότι ξεπερνάει τα γεωγραφικά όρια της χώρας. Έχει παγκόσμια απήχηση - ακτινοβολία και σίγουρα είναι ένας δήμος που θα μπορούσε να στηρίξει και εθνικά ζητήματα. Για αυτό λοιπόν και για εθνικούς, και για ιστορικούς, και για πολιτιστικούς λόγους θεωρούσαμε - και μέσα από την πρόταση της ΤΕΔΚ - ότι θα έπρεπε να είναι ένας ξεχωριστός δήμος. Ανακοινώσατε τον τέταρτο δήμο και στη συνέχεια, δεν ξέρω κάτω από ποιες διαδικασίες, τον αφαιρέσατε ουσιαστικά από τον χάρτη του Καλλικράτη και καταλήξαμε στους τρεις δήμους.
Έχετε την πρόταση της ΤΕΔΚ, τις ομόφωνες αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων των συγκεκριμένων δήμων, δημοψηφίσματα – τα οποία θεωρώ ότι είναι μία δημοκρατική διαδικασία, την οποία όλα αυτά τα χρόνια πιστέψαμε ότι πρέπει να τηρήσουμε, να στηρίξουμε και να βοηθήσουμε. Όταν, λοιπόν, υπάρχουν όλα αυτά τα ζητήματα γιατί θα έπρεπε να κάνουμε πίσω; Γιατί δεν κάναμε αποδεκτή την πρόταση της ΤΕΔΚ, που ως σχήμα και λειτουργικότερο θα ήταν και πιο βιώσιμο και πιο αποτελεσματικό και πάνω από όλα θα είχε τη μεγαλύτερη δυνατή κοινωνική συναίνεση, σε ό,τι αφορά τουλάχιστον την Ημαθία.
Νομίζω, λοιπόν, ότι πρέπει να εξαντλήσετε αυτά τα περιθώρια. Να το δείτε ακόμη και τώρα. Γι’ αυτό είμαστε εδώ, για να συζητήσουμε. Γιατί πραγματικά τολμάτε αυτό το μεγάλο εγχείρημα, το αγκαλιάζει η διοίκηση, το αγκαλιάζει η κοινωνία, ωστόσο πρέπει, μέχρι και την ύστατη ώρα, να πετύχετε σχεδόν το απόλυτο της κοινωνικής αποδοχής.
Και έρχομαι να πω και δυο λόγια για την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, που από την αρχή τουλάχιστον η Ημαθία, η Πέλλα και η Πιερία φαινόταν ότι αποτελεί μια ξεχωριστή 14η Περιφέρεια – ας την πούμε έτσι. Αυτή ήταν η πρόταση, αρχικά, από το Υπουργείο ή τουλάχιστον αυτό διέρρευσε στα αρχικά στάδια. Ερχόμαστε, λοιπόν, τώρα και βλέπουμε το εξής οξύμωρο: Έξι νομοί, οι οποίοι είναι δορυφόροι ουσιαστικά γύρω από το νομό Θεσσαλονίκης, να έχουν μόλις 30 περιφερειακούς συμβούλους όταν ο νομός Θεσσαλονίκης μόνος του θα έχει 41.
Καταλαβαίνει κανείς ότι αυτό είναι ένα μικρό Κοινοβούλιο. Όταν θα συνεδριάζει με 71 ουσιαστικά περιφερειακούς συμβούλους, τι αποφάσεις θα παίρνει; Και για πόσο καιρό οι άνθρωποι, οι οποίοι προέρχονται από τους γύρω από τη Θεσσαλονίκη νομούς, θα συνεχίσουν να έχουν το κουράγιο, οι ένα-δυο περιφερειακοί σύμβουλοί τους να πηγαίνουν και να συμμετέχουν σε αυτό το όργανο; Πιστεύω ότι πολλοί θα νιώσουν ότι δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα ιδιαίτερο, θα νιώσουν «γλάστρες» και θα αρχίσουν σιγά-σιγά να αποφεύγουν τη συμμετοχή σε αυτό το όργανο και, ενδεχόμενα, δεν θα έχει φωνή η Περιφέρεια και ο χώρος γύρω από τη Θεσσαλονίκη. Η γνώμη μου είναι όμως, ότι και τώρα δεν είναι αργά. Έχει ωριμάσει η σκέψη σε ό,τι αφορά τους βουλευτές των τριών Νομών και καλό είναι να το ξαναδείτε στην αρχική του μορφή.
Η Ημαθία, η Πέλλα και η Πιερία έχουν κοινά χαρακτηριστικά, έχουν δυνατότητες γιατί έχουν έναν ισχυρό πρωτογενή τομέα, μπορούν με την ανάπτυξη την οποία έχουν δείξει όλα αυτά τα χρόνια να σταθούν και να αποτελέσουν μια βιώσιμη ξεχωριστή περιφέρεια. Ταυτόχρονα αν δούμε τους ορεινούς όγκους, τη θάλασσα, τον πολιτιστικό και αρχαιολογικό πλούτο, τον οποίο πραγματικά διαθέτουν (το τρίγωνο Βεργίνα-Δίον-Πέλλα), μπορούν να έχουν μία ισχυρή Περιφέρεια, με ισόρροπα περίπου πληθυσμιακά μεγέθη και με τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης.
Πιστεύω πως δεν είναι αργά, κύριε Υπουργέ. Δείτε τα, σας παρακαλούμε. Έχουν ωριμάσει και νομίζω ότι το Υπουργείο, έστω και μέσα σε αυτές τις λίγες μέρες, έχει τη δυνατότητα να ξαναδεί όλα αυτά τα ζητήματα, να καλύψει τα κενά και να μπορέσει να ικανοποιήσει ταυτόχρονα τις τοπικές κοινωνίες.
Διαβάστε το πλήρες κείμενο...
ΟΜΙΛΙΑ - ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ
Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Τον Φεβρουάριο του 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου, ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα και αρχίζει η δεύτερη και σκληρότερη φάση εξόντωσης του ελληνισμού στον Πόντο, ως Ημέρα Μνήμης του Ποντιακού Ελληνισμού, που έζησε και άκμασε στο βόρειο τμήμα της Μικράς Ασίας μέχρι το 1922. Η αναγνώριση αυτή δικαίωσε ηθικά τον ποντιακό ελληνισμό και συνέδεσε το σύγχρονο ελληνισμό με την ιστορική του μνήμη.
Η γενοκτονία των Ποντίων (1916- 1922) αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες γενοκτονίες του αιώνα μας. Οι απώλειες των Ποντίων, σύμφωνα με τη Μαύρη Βίβλο του Κεντρικού Συμβουλίου των Ποντίων στην Αθήνα, ανέρχονται σε 303.238 ως το 1922, και 353.000 ως το Μάρτιο του 1924, ποσοστό που ξεπερνάει το 50% του ολικού πληθυσμού των Ελλήνων του Πόντου!
Όσοι κατάφεραν να επιζήσουν από τις απάνθρωπες εθνικές εκκαθαρίσεις και τις κακουχίες αναγκάστηκαν να γίνουν πρόσφυγες και να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες. Έτσι βίαια, έπειτα από 27 αιώνες ζωής, εκριζώθηκε η παρουσία του Ελληνισμού στον Πόντο, που από «άξενο», αφιλόξενο τόπο, με την έντονη πολιτιστική, πνευματική και οικονομική τους δραστηριότητα κατάφεραν οι ίδιοι να τον μετατρέψουν σε Εύξεινο.
Περισσότεροι από 700.000 πρόσφυγες από τη Μικρασία και τον Πόντο εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, κυρίως τη Μακεδονία και τη Θράκη. Μοναδική αλλά και μεγάλη παρηγοριά, ότι οι ξεριζωμένοι πρόσφυγες με τα ψυχικά τους αποθέματα, τις γνώσεις, τον πολιτισμό και την εργατικότητά τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.
Η τραγωδία των Ελλήνων, που τιμούμε σήμερα, περιλαμβάνει όλα εκείνα τα στοιχεία, που απαιτούνται από τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών, για να χαρακτηριστεί ως Γενοκτονία. Και κάθε γενοκτονία, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, το βαρύτερο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και δεν επιδέχεται παραγραφή.
Όπως διακήρυξε η γαλλική Εθνοσυνέλευση το 2001 «το να αρνείται κανείς την ύπαρξη της Γενοκτονίας είναι σα να σκοτώνει για δεύτερη φορά τα θύματα και να αναβιώνει τον πόνο των επιζώντων».Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων, λοιπόν, δεν αφορά μόνο μια πληθυσμιακή ομάδα, ούτε μόνο τους Έλληνες, αλλά απευθύνεται σε όλη την ανθρωπότητα.
Η ημέρα αυτή επιτάσσει σε όλους τους Έλληνες την εκπλήρωση ενός εθνικού χρέους. Του χρέους της αποκατάστασης της ιστορικής αλήθειας, της διεθνούς αναγνώρισης. Πρόσφατα το Σουηδικό Κοινοβούλιο αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Ποντίων, αποτελώντας τη δεύτερη χώρα που αναγνωρίζει τη γενοκτονία σε επίπεδο κρατικής οντότητας μαζί με τη Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ επίσημα έχει αναγνωριστεί και από κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ. Όλοι οι Έλληνες, ανά τον κόσμο, οφείλουμε να διεκδικήσουμε ακόμη πιο δυναμικά να φωτιστούν οι σκοτεινές σελίδες της ελληνικής ιστορίας!
Η 19η Μαΐου, λοιπόν, είναι ημέρα εθνικού πόνου και εθνικής μνήμης, αλλά και ημέρα τιμής και χρέους. Είναι επέτειος μνήμης και τιμής σε εκείνους που χάθηκαν, που εκδιώχθηκαν, που υπέφεραν απλά και μόνο γιατί ήταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι, γιατί ήταν Έλληνες.
Διαβάστε το πλήρες κείμενο...
Τον Φεβρουάριο του 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου, ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα και αρχίζει η δεύτερη και σκληρότερη φάση εξόντωσης του ελληνισμού στον Πόντο, ως Ημέρα Μνήμης του Ποντιακού Ελληνισμού, που έζησε και άκμασε στο βόρειο τμήμα της Μικράς Ασίας μέχρι το 1922. Η αναγνώριση αυτή δικαίωσε ηθικά τον ποντιακό ελληνισμό και συνέδεσε το σύγχρονο ελληνισμό με την ιστορική του μνήμη.
Η γενοκτονία των Ποντίων (1916- 1922) αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες γενοκτονίες του αιώνα μας. Οι απώλειες των Ποντίων, σύμφωνα με τη Μαύρη Βίβλο του Κεντρικού Συμβουλίου των Ποντίων στην Αθήνα, ανέρχονται σε 303.238 ως το 1922, και 353.000 ως το Μάρτιο του 1924, ποσοστό που ξεπερνάει το 50% του ολικού πληθυσμού των Ελλήνων του Πόντου!
Όσοι κατάφεραν να επιζήσουν από τις απάνθρωπες εθνικές εκκαθαρίσεις και τις κακουχίες αναγκάστηκαν να γίνουν πρόσφυγες και να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες. Έτσι βίαια, έπειτα από 27 αιώνες ζωής, εκριζώθηκε η παρουσία του Ελληνισμού στον Πόντο, που από «άξενο», αφιλόξενο τόπο, με την έντονη πολιτιστική, πνευματική και οικονομική τους δραστηριότητα κατάφεραν οι ίδιοι να τον μετατρέψουν σε Εύξεινο.
Περισσότεροι από 700.000 πρόσφυγες από τη Μικρασία και τον Πόντο εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, κυρίως τη Μακεδονία και τη Θράκη. Μοναδική αλλά και μεγάλη παρηγοριά, ότι οι ξεριζωμένοι πρόσφυγες με τα ψυχικά τους αποθέματα, τις γνώσεις, τον πολιτισμό και την εργατικότητά τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.
Η τραγωδία των Ελλήνων, που τιμούμε σήμερα, περιλαμβάνει όλα εκείνα τα στοιχεία, που απαιτούνται από τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών, για να χαρακτηριστεί ως Γενοκτονία. Και κάθε γενοκτονία, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, το βαρύτερο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και δεν επιδέχεται παραγραφή.
Όπως διακήρυξε η γαλλική Εθνοσυνέλευση το 2001 «το να αρνείται κανείς την ύπαρξη της Γενοκτονίας είναι σα να σκοτώνει για δεύτερη φορά τα θύματα και να αναβιώνει τον πόνο των επιζώντων».Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων, λοιπόν, δεν αφορά μόνο μια πληθυσμιακή ομάδα, ούτε μόνο τους Έλληνες, αλλά απευθύνεται σε όλη την ανθρωπότητα.
Η ημέρα αυτή επιτάσσει σε όλους τους Έλληνες την εκπλήρωση ενός εθνικού χρέους. Του χρέους της αποκατάστασης της ιστορικής αλήθειας, της διεθνούς αναγνώρισης. Πρόσφατα το Σουηδικό Κοινοβούλιο αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Ποντίων, αποτελώντας τη δεύτερη χώρα που αναγνωρίζει τη γενοκτονία σε επίπεδο κρατικής οντότητας μαζί με τη Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ επίσημα έχει αναγνωριστεί και από κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ. Όλοι οι Έλληνες, ανά τον κόσμο, οφείλουμε να διεκδικήσουμε ακόμη πιο δυναμικά να φωτιστούν οι σκοτεινές σελίδες της ελληνικής ιστορίας!
Η 19η Μαΐου, λοιπόν, είναι ημέρα εθνικού πόνου και εθνικής μνήμης, αλλά και ημέρα τιμής και χρέους. Είναι επέτειος μνήμης και τιμής σε εκείνους που χάθηκαν, που εκδιώχθηκαν, που υπέφεραν απλά και μόνο γιατί ήταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι, γιατί ήταν Έλληνες.
Διαβάστε το πλήρες κείμενο...
ΕΡΩΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΑΡΠΙΑ ΣΤΑ ΟΠΩΡΟΦΟΡΑ
ΕΡΩΤΗΣΗ
ΠΡΟΣ: «Την Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και τροφίμων»
ΘΕΜΑ:«Ασφαλιστική κάλυψη μέσω του ΕΛΓΑ της ακαρπίας σε διάφορες ποικιλίες οπωροφόρων δέντρων»
Κυρία Υπουργέ,
Θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι κατά τη φετινή καλλιεργητική περίοδο υπήρξε σοβαρό πρόβλημα ακαρπίας σε ολόκληρο το Νομό Ημαθίας στις καλλιέργειες οπωροφόρων δέντρων (δαμάσκηνα, βερίκοκα, κεράσια, νεκταρίνια, πρώιμες ποικιλίες ροδακίνων κ.ο.κ.), εξαιτίας των ασυνήθιστα χαμηλών θερμοκρασιών και του παγετού κατά την περίοδο της ανθοφορίας. Εκτιμάται ότι τα ποσοστά ζημίας είναι ιδιαίτερα υψηλά ξεπερνώντας σε αρκετές περιοχές και το 80% της παραγωγής.
Στην πρόσφατη ανακοίνωση του ΕΛΓΑ προς τους παραγωγούς για δήλωση ζημιών που τυχόν υπέστησαν κατά τη φετινή καλλιεργητική περίοδο, οι παραπάνω καλλιέργειες στο σύνολό τους δεν έχουν συμπεριληφθεί, με αποτέλεσμα οι παραγωγοί να μην μπορούν να υποβάλλουν αίτηση για αποζημίωση. Όμως, οι ζημίες αυτές, όπως είναι φυσικό, πλήττουν σοβαρά το εισόδημα των παραγωγών, με αποτέλεσμα να βρίσκονται σε δεινή οικονομική θέση και να απειλείται ακόμη και η συνέχιση της δραστηριότητας τους, λόγω αδυναμίας κάλυψης των βασικών τους αναγκών. Οι ίδιοι βρίσκονται σε απόγνωση, ενώ η λήψη της αποζημίωσης θα ήταν μία ανακούφιση γι’ αυτούς, με δεδομένο ότι έχουν ήδη δαπανήσει μεγάλα ποσά για την καλλιέργειά τους.
Είναι αναγκαίο, λοιπόν, άμεσα το Υπουργείο, να επιληφθεί του προβλήματος και να δώσει εντολή στον ΕΛΓΑ, να προβεί σε άμεση εκτίμηση των ζημιών και στις συγκεκριμένες καλλιέργειες οπωροφόρων δέντρων (δαμάσκηνα, βερίκοκα, κεράσια, νεκταρίνια, πρώιμες ποικιλίες ροδακίνων κ.α), που δεν έχουν συμπεριληφθεί στην προηγούμενη ανακοίνωση, ώστε να προστατευτεί το εισόδημα και αυτών των παραγωγών που βρίσκονται σε δυσχερή οικονομική κατάσταση, καθώς βλέπουν το αγροτικό τους εισόδημα να συρρικνώνεται συνεχώς.
Ερωτάται η κυρία Υπουργός:
Προτίθεται να λάβει μέτρα για την άμεση αντιμετώπιση της φετινής ακαρπίας των καλλιεργειών οπωροφόρων δέντρων μέσω του ΕΛΓΑ, ώστε να προβεί στην εξατομίκευση των ζημιών και την ταχεία καταβολή των αποζημιώσεων;
Βέροια, 30-4-2010
Ο Ερωτών Βουλευτής
Αναστάσιος Σιδηρόπουλος
Διαβάστε το πλήρες κείμενο...
ΠΡΟΣ: «Την Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και τροφίμων»
ΘΕΜΑ:«Ασφαλιστική κάλυψη μέσω του ΕΛΓΑ της ακαρπίας σε διάφορες ποικιλίες οπωροφόρων δέντρων»
Κυρία Υπουργέ,
Θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι κατά τη φετινή καλλιεργητική περίοδο υπήρξε σοβαρό πρόβλημα ακαρπίας σε ολόκληρο το Νομό Ημαθίας στις καλλιέργειες οπωροφόρων δέντρων (δαμάσκηνα, βερίκοκα, κεράσια, νεκταρίνια, πρώιμες ποικιλίες ροδακίνων κ.ο.κ.), εξαιτίας των ασυνήθιστα χαμηλών θερμοκρασιών και του παγετού κατά την περίοδο της ανθοφορίας. Εκτιμάται ότι τα ποσοστά ζημίας είναι ιδιαίτερα υψηλά ξεπερνώντας σε αρκετές περιοχές και το 80% της παραγωγής.
Στην πρόσφατη ανακοίνωση του ΕΛΓΑ προς τους παραγωγούς για δήλωση ζημιών που τυχόν υπέστησαν κατά τη φετινή καλλιεργητική περίοδο, οι παραπάνω καλλιέργειες στο σύνολό τους δεν έχουν συμπεριληφθεί, με αποτέλεσμα οι παραγωγοί να μην μπορούν να υποβάλλουν αίτηση για αποζημίωση. Όμως, οι ζημίες αυτές, όπως είναι φυσικό, πλήττουν σοβαρά το εισόδημα των παραγωγών, με αποτέλεσμα να βρίσκονται σε δεινή οικονομική θέση και να απειλείται ακόμη και η συνέχιση της δραστηριότητας τους, λόγω αδυναμίας κάλυψης των βασικών τους αναγκών. Οι ίδιοι βρίσκονται σε απόγνωση, ενώ η λήψη της αποζημίωσης θα ήταν μία ανακούφιση γι’ αυτούς, με δεδομένο ότι έχουν ήδη δαπανήσει μεγάλα ποσά για την καλλιέργειά τους.
Είναι αναγκαίο, λοιπόν, άμεσα το Υπουργείο, να επιληφθεί του προβλήματος και να δώσει εντολή στον ΕΛΓΑ, να προβεί σε άμεση εκτίμηση των ζημιών και στις συγκεκριμένες καλλιέργειες οπωροφόρων δέντρων (δαμάσκηνα, βερίκοκα, κεράσια, νεκταρίνια, πρώιμες ποικιλίες ροδακίνων κ.α), που δεν έχουν συμπεριληφθεί στην προηγούμενη ανακοίνωση, ώστε να προστατευτεί το εισόδημα και αυτών των παραγωγών που βρίσκονται σε δυσχερή οικονομική κατάσταση, καθώς βλέπουν το αγροτικό τους εισόδημα να συρρικνώνεται συνεχώς.
Ερωτάται η κυρία Υπουργός:
Προτίθεται να λάβει μέτρα για την άμεση αντιμετώπιση της φετινής ακαρπίας των καλλιεργειών οπωροφόρων δέντρων μέσω του ΕΛΓΑ, ώστε να προβεί στην εξατομίκευση των ζημιών και την ταχεία καταβολή των αποζημιώσεων;
Βέροια, 30-4-2010
Ο Ερωτών Βουλευτής
Αναστάσιος Σιδηρόπουλος
Διαβάστε το πλήρες κείμενο...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
